Biri vardı-biri yox. Bir canavar var idi. Bu canavar bir qoyun sürüsünün yanında yaşayırdı. Hər gün bir qoyunu yeyərək dolanırdı. Gündə bir qoyunun itməsi, qoyun sürüsün hərəkətə küçirtdi. Qoyunlar belə qərar gəldilər ki, buralardan baş götürüb getsinlər. Bunu eşidən canavar bir tülküdən məhsləhət aldı ki, sən bunlarla tək-tək söhbət elə. İnadır ki, sən onların dostusan. Yediyin qoyunlar isə bu sürüyə layiq deyirlər. Birdə ki, qoyun nəqədər az olsa ot dahada çox olacaq. Tülküyə sağol deyib canavar sürü ilə razılığa gəldi. Qoyun sürüsü otlayır amma qoyunlar yenədə yoxa çıxır. Həf dəfə qoyunlar yox olanda sürü sevinirdi ki, yenədə hansısa axmaq qoyun itib, onun payı bizimdir və ən əsası canavar bizim dostumuzdur. Qoyun sürüsü çox xoşbəxt idi. Canavar öz siyasəti ilə qoynlarda öz dəyərini, mənliyini, vacib bir qoyun olduğunu artırdı. Hamı özünü vacib bir qoyun sayırdı. Qoyunlar azalır, ot çoxalır. Ən maraqlı məqam ondan ibarət idi ki, qoyunlar özləridə canavara köməklik edirdilər. Çoxlu sual verən qoyunların məlumatın canavara ötürürdülər. Oda sakitcə öz işini görürdü. Canavar dedi ki, sonrada hansısa qoduğ məni təhlil etmək istəyir. Mənim keçdiyim yolu bütün nəslin belə keçməyib. 

P.S- Burda məntiq hardadır ? Çobanda yoxsa qoyun sürüsünün qoyun olmasında. 

Sobka. Alxas.