Biri var idi, biri yox idi, Qarabağda üç donuz balası var idi. Üç qardaş olan donuzlar eyni boyda, yuvarlaq, çəhrayı və şən quyruqlu idilər. Hətta onların adları da eyni idi. Nif-Nifyan, Nuf-Nufyan və Naf-Nafyan.

Bütün yay boyu Qarabağda donuz balaları yaşıl otun üzərində uzanaraq günəşin istisində qızınırdılar. Ancaq sentyabr  gəldi.Günəş onsuz da isti deyildi, boz buludlar qara rəngli meşənin üstündən uzanırdı.

Naf-Nafyan bir dəfə səhər tezdən oyanaraq qardaşlarına dedi: 

- Artıq sentyabr haqqında düşünməyimizin vaxtı gəldi. Mən qorxudan titrəyirəm. XTQ-nin gülləsinə tüş gələ bilərik. Bir səngər  tikək və sentyabırda isti dam altında birlikdə olaq.

Amma donuz qardaşlar tənbəllik edirdilər.

-Tələsmə! sentiyabıra hələ çox var. Biz hələ bir az gəzək, Makronla dincələk, bunu Nif-Nifyan dedi.

Lazım olanda mən özüm Makrona deyərəm ev tikər bizim üçün, Nuf-Nufyan dedi və donuz kimi xoruldayıb yatdı.

- Necə istəyirsiniz. Onda mən tək özümə, sülh məramlılarla  ev tikərəm, Naf-Nafyan dedi.

Hava hər gün daha da soyuqlaşırdı. Sentyabr yaxınlaşırdı. Ancaq Nif-Nifyan və Nuf-Nufyan heç tələsmirdilər. Təslim olmaq  haqqında düşünmək istəmirdilər. Səhərdən axşama kimi yatır, oyun oynayırdılar......

Sonun siz yaxşı bilirsimiz......