Xalq sənətkarı və Mən.

Keçmişdə kəndlərimizin ictimai-mədəni həyatında unudulmaz hadisələr çox olub. O illərdə yalnız təsərrüfat planını yerinə yetirmək deyil, kəndin mənəvi dünyasını zənginləşdirmək də böyük önəm daşıyırdı. Elə bu səbəbdən, Sündi kəndi planı vaxtında yerinə yetirdikdə, əhaliyə mükafat seçmək imkanı verildi. Rəhmətlik atam Əliqasım kişi kəndin sədri idi. Pul mükafatı hamıya çatdırılsa da, kəndin ziyalıları və böyükləri məsləhətləşərək qərara gəldilər ki, kəndə sevimli sənətkar,  xalq artisti Zeynəb Xanlarova dəvət edilsin.

O gün kənd camaatı üçün bayram idi. İnsanlar bir araya toplaşaraq böyük bir sevinc içində sevimli müğənnini qarşıladılar. Konsertin hər anı yaddaşlara yazıldı. Mən isə balaca  uşaq idim, əlimdə gül aparıb Zeynəb xanıma təqdim etdim. Həyəcanım o qədər güclü idi ki, özümü itirmişdim, sanki bütün kənd mənə baxırdı. Ürəyim sürətlə döyünürdü, balaca olsam da, böyük bir stres yaşayırdım.

Lakin həmin anda möcüzə baş verdi: Zeynəb xanım məni qucağına götürdü, sıxıb öpdü. Onun o məhribanlığı, səmimiyyəti və böyüklüyü mənim üçün əvəzolunmaz xatirəyə çevrildi. İllər keçsə də, həmin an gözlərimin önündən getmir. Mənim üçün Zeynəb Xanlarova sadəcə bir sənətkar deyil, həm də sadəliyin, xalqla bir olmağın, mədəniyyətə xidmətin canlı nümunəsidir.

Bu xatirə göstərir ki, sənət insanın yaddaşına yalnız mahnılarla deyil, həm də xoş rəftar və insani münasibətlə həkk olunur.

P.S- Şəkildə rəhmətlik atam və mən.