"Danış ki, mən səni görə bilim." deyirdi Sokrat.

Amma indi elə bir dövrdəyik ki, danışmadan da görünmək olur. Sosial şəbəkələrdə bir şəkil paylaş, altına üç smaylik qoy, vəssalam, artıq filosofsan.
Halbuki, əslində danışmadan heç kim lider ola bilməz. Liderin gücü ordusunda, kreslosunda, vəzifəsində deyil, sözündədir. Çünki söz insanı ya ucaldır, ya da batırır.
Bir kəlməlik danışığı ilə tarix yazanlar da olub, bir cümləsi ilə özünü gülünc edənlər də.
Amma gəlin görək, indi danışmaq nədir ?
- Biri susur, amma çox danışır.
- Biri çox danışır, amma heç nə demir.
- Biri isə az danışır, amma hamı susub onu dinləyir. Bax, liderlik də budur.
Əgər sözünlə kütlələri hərəkətə gətirə bilmirsənsə, qələminlə ruh verə bilmirsənsə, səssizliyindən belə mesaj çıxmırsa sən lider yox, sadəcə kütlənin içində itmiş adamsan.
Yəni, danışmaq sadəcə səs çıxarmaq deyil, var olmağın sübutudur.
Sokratın sözü hələ də aktuallığını saxlayır: “Danış, mən səni görə bilim.”
Çünki sözün yoxdursa, sən də yoxsan.
P.S- Birdə bəziləri profil şəkli belə qoymaqa qorxur, nəyin ki, adam yazmağa... 

Düşəndə ümidi, qalxanda insanlıqı itirmə.

Son vaxtlar bazarlarda qiymətlərin qalxmasından çox, insanların qalxanda insanlığını itirməsi müzakirə olunur. Ekspertlər deyirlər ki, insanlıq artıq bahalaşıb, anbarlarda az qalıb. Kimi itirib, kimisi isə heç vaxt tapmayıb.

Ən maraqlısı odur ki, insanlar çətin günündə ümid adlı məhsulu da qıtlıq siyahısına salıb. Çörək tapılmasa da olar, amma ümid tapılmasa… Yaxşı, kimdir ümid satan.

Bəzi alimlər isə hesab edir ki, insanlıq bir növ sezon malıdır, seçki vaxtı çoxalır, qalan günlərdə isə anbarlarda gizlədilir. Qonşuya salam vermək belə kreditlədir. Əlbəttə, bu yazını oxuyanlar deyə bilər ki, Bəs çıxış yolu nədir. Çıxış yolu çox sadədir, düşəndə cibindən ümidini, qalxanda isə ciblə birlikdə insanlığını itirmə. Çünki həyatın ən sərfəli endirimi budur oda insan qalmaq.